Miel Ketelaars: “Ik ben een alleenstaande man van 75 jaar en woon in Roermond. Van kinds af aan heb ik een ernstige dubbele beperking, namelijk visueel en auditief. Toch heb ik bijna veertig jaar gewerkt in de financieel-administratieve sector. Toen moest ik noodgedwongen stoppen en heb ik een begeleidster in het kader van de WMO gekregen. De oorzaak van mijn ernstige dubbele beperking is niet vastgesteld kunnen worden.”

Na vele jaren analoge hoorapparaten gedragen te hebben, ben ik moeten overstappen op digitale hoorapparaten. Op een gegeven moment kon ik mij daar ook niet meer mee behelpen. Via de KNO-arts in Roermond en Adelante ben ik in het Maastricht UMC+ terecht gekomen. Najaar 2022 ben ik met mijn begeleidster Marianne naar de voorlichtingsbijeenkomst voor CI-kandidaten geweest in het MUMC+. We kregen er uitleg over het CI-traject en we ontmoeten er ook twee CI-dragers die hun ervaringen met ons deelden. Tijdens de verdere onderzoeken – om te beoordelen of een CI bij mij mogelijk is - kreeg ik van een KNO-arts de cruciale vraag: “Wilt u een CI?” Mijn antwoord was: ”Als u zegt dat er verbetering komt, wil ik het doen.” Haar reactie was “Ja, maar het kan ook maar een klein beetje zijn, dat kunnen wij vooraf niet zeggen, dat is bij iedereen verschillend.” Ik heb ingestemd met een CI, omdat ik qua horen niets had te verliezen. Nadien volgde de keuze voor het merk en model CI. Gelukkig had ik daarbij gedacht aan het feit dat ik graag een pet draag en daarom niet het CI-model op het hoofd wilde hebben. Ook had ik inmiddels met mijn begeleidster Marianne gezorgd voor nog drie personen voor het dagelijkse “oefenen” thuis. Naast Marianne, wilden Betty, Jacq en Han mij graag helpen.

Op 14 februari 2023 was voor mij “de grote dag”. Tijdens de operatie is iets boven het linkeroor het inwendig deel van het CI-apparaat ingebracht. Dat is goed gegaan. Vanwege het feit dat ik alleenstaand ben, ben ik uit voorzorg een nacht in het MUMC+ gebleven. Met zo’n tulband aan verband was dat natuurlijk niet prettig. Vier weken na de operatie is het uitwendig deel van het CI-apparaat, de spraakprocessor met daaraan de zendspoel met magneet, aangesloten. Dat was spannend. De verschillende geluiden die de audioloog met de handen maakte, kon ik horen maar vond ik hoger en zachter van toon dan ik gewend was van hoorapparaten. Het revalidatietraject kon beginnen. Ik moest de geluiden en de spraak opnieuw leren horen/herkennen, het gaat nu immers via de elektroden. De eerste dagelijkse geluiden en woorden kon ik in het begin nog niet goed herkennen. Maar dankzij de goede hulp van de logopediste en van de vier mensen thuis ging het steeds beter. Mij werd gezegd dat het proces zeer goed vorderde. Zelf kon ik dat goed vaststellen aan de hand van het luisteren naar het NOS-journaal en het nieuws op de radio. Beide media kon ik voorheen niet verstaan en volgen door hun snelheid van spreken.

Ook voor mijn familieleden was het een zeer grote verrassing dat ik nu zo goed kon communiceren. Dit alles was voor mij een hele grote verandering in mijn leven. Met dit resultaat was en ben ik heel blij en ik ben heel dankbaar voor alle hulp van de leden van het CI-team en mijn oefenpartners thuis. Omdat ik twee hoorapparaten had, heb ik tijdens het revalidatietraject aan het niet CI oor, dus rechts, het hoorapparaat van Phonak gekregen. Dat was qua klank een mooie aanvulling op het CI, maar qua verstaanbaarheid voegde het niets toe.

Vanwege mijn ernstige visuele beperking is ook nog onderzocht of ik in aanmerking kwam voor een tweede CI aan mijn rechteroor. Dat bleek inderdaad het geval. Zodoende ben ik op 7 februari 2024 voor de tweede keer geopereerd. Ook dat revalidatietraject is vlot verlopen. Dankzij mijn twee CI’s verkeer ik niet meer in een sociaal isolement. Naast het luisteren naar media, ga ik naar lezingen. Ook neem ik deel aan wandelingen onder leiding van een gids. Zowel bij de lezingen als de wandelingen gebruikt de leider voor zijn spraak een microfoontje van mij, de Roger-On. In gebouwen waar een ringleiding is, maak ik daar gebruik van. Ook ga ik naar concerten. Een ander heel groot pluspunt is dat ik heel goed kan beeldbellen en telefoneren met het CI via de bluetooth verbinding met de tablet of de smartphone! Dit was voorheen niet mogelijk.

Vanwege mijn ernstige visuele beperking gebruik ik al vele jaren vergrotingssoftware op mijn computer en diverse loepen. Nu ik dankzij de twee CI’s zo goed kan horen, ben ik op zoek gegaan naar een voorleesapparaat voor boeken e.d. zodat ik mijn ogen veel minder hoef te belasten. Via de jaarlijkse ZieZoBeurs in Utrecht heb ik de Miss Elly, de Orcam Read, de Or-cam MyEye en de Envision Glasses geprobeerd. Dit zijn allemaal mooie apparaten met ieder hun eigen nadeel voor mij. Toevallig was er in 2024 in Utrecht de eerste Oogbeurs. Daar heb ik de introductie van de Voxi-Vision gezien. Het voordeel van dit voorleesapparaat voor mij is, dat het met en zonder standaard is te gebruiken. Het moet nog worden geleverd, maar ik verwacht dat het een goed hulpmiddel zal zijn voor mijn grote hobby, de genealogie en de geschiedenis van diverse familietakken. Tot slot hoop ik dat mijn CI-ervaringsverhaal interessant en nuttig is voor de lezers.

Het CI-team Zuid-Oost-Nederland is een samenwerkingsverband van het Maastricht UMC+ (het audiologisch centrum en de afdeling KNO), Adelante Audiologie & Communicatie (locatie Venlo-Blerick) en Libra Revalidatie & Audiologie (locatie Eindhoven).