Wegens plaatsgebrek werd ze direct overgebracht naar de IC in Utrecht. Aan die periode heeft ze geen herinneringen. Ze werd weer wakker terug op de IC in Helmond, 2 weken later. Mevrouw Dari vertelt haar verhaal.

De kracht was weg

"Toen ik wakker werd kon ik niet praten, niet bewegen, ik kon helemaal niets. Ik lag tussen allerlei apparaten en slangetjes. De artsen en verpleegkundigen van de IC in Helmond hebben me verteld wat er was gebeurd, zelf heb ik er geen herinnering aan. Het coronavirus heeft bij mij de kracht uit mijn spieren gehaald. Mijn ademhaling is niet aangetast en ik heb geen pijnklachten.

Goede zorg

In Helmond hebben ze heel goed voor me gezorgd. Daar ben ik heel dankbaar voor. Ze noemden me 'de prinses'. Langzaamaan werden één voor één de apparaten losgekoppeld en kreeg ik mijn stem weer terug. Ik weet nog goed wat mijn eerste woord was: 'Hallo, hallo, hallo'. Ik kon het niet vaak genoeg zeggen. Ik was zó blij! Na 2 weken ging ik naar een gewone afdeling en 8 dagen later mocht ik naar de kliniek van Libra Revalidatie locatie Blixembosch in Eindhoven.

Al snel vooruitgang in Blixembosch

Toen ik hier aankwam kon ik helemaal niets behalve praten. Ik kon mijn armen niet optillen, mijn handen en vingers niet bewegen, niet lopen, helemaal niets. Een glas water optillen was al te zwaar. Nu, 10 dagen later, kan ik weer zelf eten en drinken en mijn armen en handen bewegen. Gelukkig ben ik iemand met veel geduld én ik oefen veel. Ik ga voor het doel weer helemaal zelfstandig te worden. En ik zeg steeds tegen mezelf 'je kunt het'.

Vertrouwen en veiligheid

De behandeling en verzorging hier op Blixembosch is heel goed. Vaste mensen die me verzorgen en behandelen, steeds dezelfde gezichten, dat geeft me vertrouwen en een gevoel van veiligheid. Ik hoef maar op de bel te drukken en er komt iemand langs. Ook heb ik een eigen kamer en mogen er 2 vaste bezoekers komen. Dus ondanks alles vind ik het hier fijn. Ik ben ontzettend dankbaar voor alle liefde en zorg.

Een leerzame ervaring

Van beroep ben ik verzorgende in de wijk. Ik verzorg mensen met een lichamelijke beperking. Sommige mensen zitten in een rolstoel en hebben hulp nodig bij van alles en nog wat. Nu zit ikzelf aan die andere kant. Dat doet wel wat met me. Ik heb nóg meer begrip en respect voor deze mensen.

Kleinkinderen, Rocky en tuin: I’m coming!

Ook voor mijn kinderen is het een wake-up call. Mama was altijd gezond en nu is het opeens anders. Het leven is kwetsbaar. Ik heb 4 kleinkinderen en als ik ze via een scherm zie, dan ben ik zó happy.

Mijn grote hobby is tuinieren en dát wil ik dolgraag weer oppakken. Ik heb paprika-, tomaten-, aubergine-, vijgen- én bananenplanten. Die laatsten worden in de zomer wel 3 meter hoog. Ja, dáár wil ik weer mee aan de slag. En mijn kat Rocky, die mis ik enorm. Hij is 14 jaar en net een klein kind. Iedere avond groet ik hem via de foto op mijn vensterbank.

Zulke doelen, dáár ga ik voor!"