Daarnaast hebben aanvullende scholingen waaronder haptonomie-opleiding, mindfulness-training en meditatiecursussen er toe bijgedragen dat ik steeds meer weet wie of wat ik ben en dat er geen verschil is tussen mijzelf en de ander.

Mindfulness
Het pijnrevalidatieprogramma ACT (Acceptance & Commitment Therapie) bevat onder andere een module mindfulness. Tijdens deze cursus neem ik mensen die pijn lijden bij de hand, om ze daarna weer zachtjes los te laten. Ik stel ze vragen zoals: ‘waar wordt jij gelukkig van?’, of ‘wat is het meest belangrijke in je leven?’. Dat vind ik mooie vragen. Mensen zeggen soms ‘ik ben pas gelukkig als de pijn weg is’. Maar we weten, de pijn gaat niet weg, die is er. Is daarom het hele leven niets meer waard? Wat vind jij belangrijk en hoe doe je dat, samen met de pijn. Daar wordt je ‘een helig’ mens van, je accepteert het fijne en minder fijne.

Kern
De kern van het verhaal is om te leven in een gemoedstoestand van rust, zonder afkeer of vast willen houden. Om te leren naar jezelf en de ander te kijken vanuit een milde liefdevolle vriendelijkheid en jezelf serieus te nemen. Zo ontstaat er een diepe vreugde voor het leven zelf, ondanks de pijn.

Geen trucjes
De meeste mensen die ik tegenkom willen rust in hun hoofd. Daar zijn vaardigheden voor die ze kunnen leren zoals bijvoorbeeld mediteren. Ik geloof niet in trucjes of eenvoudige oplossingen maar wel in de kwetsbaarheid en tegelijkertijd ongelooflijke veerkracht van de mensen.

Oefening baart kunst
Zelf oefen ik iedere dag om niet te oordelen, kalm te blijven, met een open hart mensen tegemoet te treden en betrokken te zijn zonder me te laten meevoeren. Dat eist bewustzijn en dat is er soms wel en soms niet. Maar zodra ik me bewust ben van mijn afwezigheid kijk ik mild naar mezelf en ga ik weer in-bewust-zijn verder.

Ik probeer vreugde aan te maken bij de ander en mijn hart open te zetten voor weer een mooie nieuwe ontmoeting. Dat maakt het leven nieuw, mooi, vol en ongelooflijk spannend, iedere dag weer. En dat mag ik werk noemen.